Vincent Willem Van Gogh
Babası yoksul bir köy papazı, annesi Cornelia ise bir çiftçi kızıydı.
1853'de Hollanda'da, Brenda'nın güneyindeki Groot-Zundert köyünde doğdu.
çocukluğu on iki yaşına kadar köyünde, yalnızlık içinde tabiatla baş başa geçti. 16 yaşında, önce La Hayde sonra Brüksel, üç yıl sonra da Paris'te Goupil Galerilerinin satış memuru olarak çalıştı. 1873 yılında aynı galerinin Londra şubesine geçti fakat buradan da kısa sürede ayrılıp Paris'e taşındı. Burada da galeri yöneticileri ile yaşadığı anlaşmazlıklar sonucu kovularak tekrar 1876'da İngiltere'ye döndü. Burada düşük bir ücretle Ramsgate'te özel bir okulda öğretmenlik yaptı. Noel'de ailesinin yanına döndüğünde babası gibi rahip olma tutkusuna kapıldı ve 1877'de Amsterdam Üniversitesi'nin din adamı yetiştirme seminerine giriş sınavına girdi ama kazanamadı ve baba evine geri döndü.
Ardından 1878'de Belçika'da Borinage madenlerinin olduğu köyde gönüllü papaz oldu. Buradaki hayatı, sefalet ve yoksulluk içinde geçmesine rağmen belki de en mutlu zamanlarıydı. Kendisini madencilerin yoksul hayatlarına adamıştı. Köylüler de ona ''Çağdaş bir İsa'' gözüyle bakıyorlardı. Resim yapma tutkusu da, kaderinin dönüm noktası olan bu yerde başladı.
Resim eğitimi almak isteyen Vincent, buradan ayrıldıktan sonra Brüksel'de ressam Ridden van Rappard'la dostluk kurdu ve ondan anatomi ve perspektif derleri aldı. Fakat bir süre sonra hastalanıp Etten'e ailesinin yanına geri döndü. Din adamlığını bırakıp ressamlığı seçmesi, babasıyla arasının açılmasına neden oldu. Bu arada dul kuzeni Kee'ye aşık olan Vincent, ona evlenme teklif etti fakat reddedildi. Van Gogh, 1883 Eylül'üne kadar La Hayde'de kaldı ve ilk yağlı boya resimlerini burada yaptı.
Babası 1886 Ocak'ında ölünce Anvers'e giderek Anvers Akademisi'nde çalışmaya başladı. İki ay sonra da Paris'e kardeşi Theo'nun yanına gitti. Her türlü ihtiyacını ve resim malzemelerinin parasını Theo karşılıyordu. Kardeşinin yardımıyla Paris'te, Pissarro, Degas, Toulosse-Loutrec ve Gauguin gibi ünlü ressamlarla tanışmaya başladı. Paris'te canlı renkleri, sinirli ve kıvrak çizgileriyle, iki yüzü aşkın tablo yaptı.
20 Şubat 1888'de Güney Fransa'nın Arles kasabasında sarı bir binaya yerleşti ve en ünlü resimlerini burada yaptı (''Kıyıda Kayıklar'', ''Günebakan'', ''Geceleyin Kahve Manzarası''...).
1888 Ekim'inde dostu Gauguin de, daveti üzerine Van Gogh'un yanına geldi. Van Gogh, Gauguin'e büyük hayranlık duyuyordu ama başka bir insanla bu kadar iç içe yaşmaya alışık değildi ve üstelik kendini iyice içkiye vermişti. Gauguin de, Van Gogh'un tutkulu kişiliğinden rahatsız olmaya başlamıştı. Van Gogh, resim yaparken, boyayı paletin üzerine değil doğrudan tüpten tuval üstüne sıkıyor ve parmaklarıyla eziyordu. Bazen de boyayı yiyor ya da yemeğinin içine sıkıyordu.
Bir gece elindeki ustura ile Gauguin'i ölümle tehdit etti ve atölyesine gidip kendi kulağını kesti. Bir rivayete göre kestiği kulağını genelevde çalışan bir kadına hediye etti. Bu olay üzerine Theo, onu iki haftalığına Arles Hastanesi'ne yatırdı. 1890 başında evine dönerek kendi kesik kulaklı portresini yaptıysa da, kısa süre sonra yine hayaller görmeye başladı ve aynı hastaneye kaldırıldı. İki ay sonra da kendi isteği ile Saint Remy Akıl Hastanesine yattı.
Bu dönemi sanatı için oldukça verimli oldu.
27 Temmuz 1890'da tarlalarda resim yaparken bir akşam üzeri tabancasıyla kendini karnından vurdu. Theo hemen Auvers'e geldi fakat Van Gogh, tedavi edilmek istemedi ve 2 gün sonra kardeşinin kulağına ''sefalet asla bitmeyecek'' diyerek son sözünü fısıldadıktan sonra öldü.
37 yaşında ölen Van Gogh'un sanatı, çağdaş resim anlayışının yaratılmasında başlıca rolü oynamış, böylece kendisinden önceki çağların resim geleneklerine de en etkili darbeyi indirmiştir.
Van Gogh'un iç dünyasını anladığımız Theo'ya yazdığı mektuplarından birindeki şu sözleri, sanat anlayışını açık seçik ortaya koymaktadır: ''Ben, gözlerimin önünde olanı olduğu gibi vermekten çok, boyayı kendime göre bir amaçla, anlatmak istediğimi daha bir kuvvetle dile getirmek için kullanıyorum.'
0 yorum:
Yorum Gönder